ปาร์คชานยอล คือชื่อของเขา
เพศชาย อายุ 18 ปี อยู่ไฮสคูลกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยปีหน้า
แน่นอน เขามีเพื่อนฝูง มีสังคม
เรียนเล่นกินเที่ยว แต่ไม่ได้เสเพล มีแฟนบ้าง เลิกบ้าง ตอนนี้โสด
ชีวิตของเขาก็เหมือนผู้ชายอายุ 18 ทั่วไป
อืม ก็อาจจะต่างจากคนอื่นนิดหน่อย
“อายอล!!”
เสียงสดใสตะโกนเรียกเสียงดังอย่างเคย
ไม่จำเป็นต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร และที่สำคัญเขากำลังเล่นเกมออนไลน์อยู่
ดังนั้นถ้าหันไปมองเขาอาจจะเสียสมาธิและทำให้เกมโอเวอร์ได้
“ค้าบ
ว่าไงครับเจ้าตัวเล็ก”
เขาจึงทำแค่เพียงขานตอบกลับไป
“อายอลลลล”
เมื่อเห็นว่าไม่ได้รับการสนใจเท่าที่ควร
เด็กน้อยก็มุดลอดใต้แขนของเขาและปีนขึ้นมานั่งตัก
สายตาจ้องมองไปที่คอมพิวเตอร์ที่กำลังฉายภาพการต่อสู้แย่งชิงอาณาเขตอย่างดุเดือด
“โอ๊ะ น้องยอนเห็นตัวนั้นหลบตรงนี้
นี่ๆ”
เจ้าตัวเล็กเบิกตากว้างแล้วพุ่งไปหาหน้าจอคอมและชี้ไปที่มุมพุ่มไม้ที่มีฝ่ายตรงข้ามซ่อนอยู่ก่อนจะหันมาบอกเขาเสียงดัง
“ก็น้องยอนบังจอหมดแล้วแล้วอายอลจะเห็นได้ไงล่ะคับ
หื้ม? นั่นไง อายอลแพ้แล้วเห็นมั้ย”
เขาแกล้งทำหน้าดุใส่ ปากเล็กบนใบหน้าจิ้มลิ้มก็เม้มเข้าหากันช้าๆ
ดวงตาใสหรี่ลงเล็กน้อย ถ้าเจ้าตัวเล็กมีหูเหมือนหมาน้อยหรือกระต่ายน้อย
ตอนนี้มันอาจจะกำลังลู่ลงก็ได้
“ขอโต้ดค้าบ น้องยอนไม่ได้ตั้งใจ”
เขายังคงไม่ตอบอะไรกลับไปและแกล้งทำหน้าดุๆ
เจ้าตัวเล็กหงอยลงเรื่อยๆ ก่อนจะทำในสิ่งที่ทำเอาเขาอึ้งทุกครั้ง
เจ้าตัวยืดตัวขึ้นมาเอาริมฝีปากน้อยนุ่มๆ แตะเข้าที่แก้มของเขาก่อนจะกระพริบตาที่คลอไปด้วยน้ำตาปริบๆ
ตรงหน้า
“ง้อน้าอายอล หายโกดน้องยอนน้า”
ไอ้ชานยอล
คุก คุก คุก คุก
“อ้าว เพื่อนปาร์คครับ จะรีบกลับไปไหนครับ
วันนี้บอกแล้วนะว่าจะไปร้องเกะอ่ะ”
เสียงบยอนแบคฮยอนดังแปดหลอดขึ้น เพื่อนตัวแสบจอมโวยวายในกลุ่มของเขา
ทำให้เพื่อนหลายในกลุ่มหันมาจ้องเขม็งใส่เขาที่กำลังแอบรีบเก็บกระเป๋าเตรียมชิ่ง
“มีนัดว่ะ โทษที”
“นัดไรวะ สำคัญกว่าเพื่อนได้ไงเฮ้ย”
“เอ่อ...
เดี๋ยวต้องไปรับน้องที่โรงเรียนว่ะ วันนี้แม่น้องเขาติดธุระ เลยฝากไว้”
“น้องฮัคยอนอ่ะนะ”
คิมจงอิน เพื่อนอีกคนถามขึ้น
หมอนั่นเป็นเพื่อนในกลุ่มคนเดียวของเขาที่เคยเจอเจ้าตัวเล็ก เขาพยักหน้ารับ ในขณะที่รีบเก็บกระเป๋าไปด้วย
“คนไหนวะ ฉันเคยเจอป่ะ”
แบคฮยอนหันไปถามจงอิน และได้รับคำตอบกลับมาพร้อมการยักไหล่และยิ้มกวนๆ
“ไม่เคยหรอก มันหวงของมันจะตายห่า ฉันได้เจอเพราะเด็กมันมาหาไอ้ยอลพอดี
เด็กน้อยตาใสผิวสีน้ำผึ้งวัยกำลังน่ารัก แหมรีบไล่กลับซะไว
ฉันยังไม่ได้ทักทายซักคำ”
“อ้าวๆๆๆๆ เลี้ยงต้อยแล้วหวงกับเพื่อนกับฝูงเหรอคร้าบบบบ
ป๋าปาร์ค”
เสียงแปดหลอดของแบคฮยอนเรียกเสียงกวนๆ
จากเพื่อนคนอื่นๆ ตามมาเป็นเสียงผึ้งแตกรัง เขาสะพายเป้ขึ้นบ่าและทำเป็นเมินเสียงพวกนั้นไปซะ
“แม่งหวงจริงเว้ย
เมินเสียงเรียกร้องของเพื่อนเลย”
โอเซฮุนยิ้มมุมปากส่งมาให้เขาที่กำลังจะพุ่งตัวออกจากห้องไป
ก่อนที่จะมีเสียงแปดหลอดตัวแสบเจ้าเดิมดังไล่หลังส่งท้าย
“เดี๋ยวบ้านปาร์คเจอเพื่อนเยี่ยมกะทันหันซักวันแน่!”
“อายอลค้าบ”
“ครับ ว่าไง”
เด็กน้อยที่นั่งดูการ์ตูนรอเวลาผู้ปกครองที่กลับดึกมารับกลับอยู่ตรงโซฟาหันกลับมาถามเขาที่พึ่งเดินไปเอาน้ำเปล่าจากในครัวมา
เขาขานตอบก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม
...
...
“ที่เค้าเอาปากดูดปากกันนี่คืออะไรเหรอครับ”
...
...
พรวด!!
“แค่กๆๆ”
“ยี้ อายอลพ่นน้ำทำไมค้าบ”
เขาสำลักไอจนหน้าแดงในขณะที่เจ้าตัวเล็กย่นจมูก
“แล้วน้องยอนทำไมถามแบบนี้ล่ะครับ
ใครให้ถามแบบนี้ น้องยอนพึ่งจะประถม 1 เองนะครับ”
“น้องยอนเคยเห็นในทีวีค้าบ
คุณครูเปิดหนังเกาหลีดูกันในห้องคุณครู น้องยอนเห็นตอนไปหาคุณครูที่ห้องค้าบ”
ดูสิครับว่าคุณครู คุณนี่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับอนาคตของชาติเลย
“มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่นะครับ
น้องยอนยังเด็กอยู่น้า”
เขาซับน้ำที่เปื้อนเสื้อในขณะที่เดินตรงมานั่งโซฟาข้างๆ
เด็กน้อยตาแป๋วที่นั่งฟังเขาอยู่
“ของคุณครูตอนเค้าเอาปากดูดปากกันมีแต่เสียงจ๊วบๆ
แต่ของอายอลมีที่เค้าเอาท้องชนท้องกันแล้วมีเสียงอ๊าๆๆ ด้วยนะ
เค้าทำอะไรกันเหรอค้าบ”
...
...
อ้าวเชี่ย... ไอ้ยอล
...
...
“ที่อาผู้หญิงเค้าร้องว่า... อื้อออ”
"พอเถอะคร้าบบบบบ"
"พอเถอะคร้าบบบบบ"
เขารีบเอื้อมมือไปปิดปากเด็กน้อยตรงหน้าก่อนที่จะมีอะไรหลุดออกมาหนักกว่านี้และทำให้ตัวเองรู้สึกว่าขายื่นเข้าไปในคุกข้อหาพาอนาคตของชาติเสื่อมเสีย เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยหยุดโวยวายแล้ว เขาจึงปล่อยมือออก
“อายอลปิดปากน้องยอนทำไมครับ”
“ก็น้องยอนพูดเรื่องน่าอายนี่นา เรื่องที่น้องยอนถาม
ปากดูดปากน่ะ ฟังดูติดเรทไปหน่อย ที่คุณครูดูกันในซีรี่ย์เป็นแค่จูบน่ะ จูบเป็นวิธีการแสดงความรักของผู้ใหญ่นะครับ”
เจ้าตัวเล็กเอียงหัวพลางทำหน้างงด้วยการยู่ปากและขมวดคิ้วน้อยๆ
เขาค่อยๆ คลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเริ่มเห็นท่าทางที่สมกับเป็นเด็กกลับมาอย่างเดิม
ดะ... เดี๋ยวนะ
...
...
“เดี๋ยวครับ ทำอะไรน่ะครับน้องยอน”
“ก็แสดงความรักไงค้าบ”
“เป็นการแสดงความรักของผู้ใหญ่ครับน้องยอน
ยังเด็กทำไม่ได้นะครับ”
“เอ๋ แต่นี่น้องยอนก็ทำเหมือนในหนังของคุณครูเลยนะค้าบ
เค้าห้ามไม่ให้เด็กทำเหรอค้าบ”
คุณครูครับ
เขามีคำถามว่าคุณครูเปิดดูหนังอะไรครับ เด็กถึงได้จำมาแบบนี้!
ตอนนี้น้องยอนปีนขึ้นมานั่งตักเขาแบบหันหน้าเข้าหาเขาและอ้าขาควบหน้าขาเขาไว้และเอามือยันหน้าอกเขา
คือถ้าเป็นในหนังเอวีนี่คือท่าก่อนได้เสียกันเลยทีเดียว
ยิ่งมือน้อยๆ ขยุ้มเสื้อแล้วไถตัวเข้ามาใกล้ชานน้อยพร้อมกับช้อนใบหน้าทำตาแป๋วๆ
ใส่เขาแล้ว...
...
...
เชี่ยชาน คุก คุก คุก
“นะ...ยอนครับ อายอลว่าน้องยอลลงไปนั่งดีๆ
ดีกว่านะ...”
เขาพยายามอุ้มเด็กน้อยลงจากตักก่อนที่จะมีใครมาเห็น
แม้ว่าที่บ้านวันนี้จะไม่มีใครนอกจากพวกเขาก็ตาม
“อายอลไม่รักน้องยอนเหรอค้าบ”
ปากเล็กๆ แบะออกเล็กน้อย
ดวงตาใสคลอวาวไปด้วยน้ำที่คาดว่าพร้อมจะร่วงลง เขาส่ายหัว
“มะ ไม่ใช่นะครับ”
“งั้น...”
เจ้าตัวเล็กเอื้อมมือมาคล้องคอเขาและโน้มคอเขาลงมา
ก่อนจะแตะริมฝีปากนิ่มเข้าที่ริมฝีปากของเขาเบาๆ
ขาก้าวเข้าไปในคุกหนึ่งข้างแล้วไอ้ชานยอล...
เด็กน้อยถอยออกมาพร้อมเสียงหัวเราะคิกคักและยกมือขึ้นแตะปากของตัวเองพร้อมกับช้อนตามองเขาที่นิ่งอึ้งไปอยู่
“คิคิ น้องยอนก็แสดงความรักแบบผู้ใหญ่กับอายอลได้
งั้นน้องยอนก็เป็นผู้ใหญ่อีกขั้นแล้วสิเนอะ!... อื้ออออ”
เขาจับข้อมือเล็กออกจากปากด้วยมือข้างหนึ่งและใช้มืออีกข้างดึงเอวเล็กให้เข้ามาชิดตัว
ก่อนจะประกบปากปิดลงไปบนอวัยวะเดียวกันของเจ้าตัวเล็กตรงหน้า
ริมฝีปากนุ่มนิ่มที่มักจะวาวด้วยกลอสที่คุณน้าสอนให้น้องทาเสมอๆ
เพราะเป็นคนปากแห้ง รสชาติของมาสเมลโล่ช๊อกโกแลตที่เจ้าตัวพึ่งกินไปยังคงติดอยู่ในปากให้เขาลิ้มลองด้วย
ช่วงเวลาเผลอที่เจ้าตัวอ้าปากแสดงความเป็นผู้ใหญ่เจื้อยแจ้วเปิดโอกาสให้ง่ายต่อการที่เขาจะสอดลิ้นเข้าไปทักทายลิ้นน้อยที่ไม่ประสีประสา
เก็บเกี่ยว ครู่หนึ่งเขาจึงค่อยๆ ถอนริมฝีปากออก น้ำลายที่ไม่ได้มีเวลากลืนลงไปโยงเชื่อมริมฝีปากของพวกเขา
เขาจึงดูดดึงริมฝีปากน้อยให้เกิดเสียงอย่างที่เด็กน้อยเคยได้ยินไปพร้อมกับจูบซับน้ำใสนั้นไม่ให้เปื้อนเสื้อผ้า
พวงแก้มนุ่มนิ่มขึ้นสีแดงก่ำ
ดวงตาฉ่ำน้ำ และลมหายใจหอบกระชั้นจากการขาดอากาศหายใจครู่หนึ่งของเด็กน้อยพาเอาหัวใจเขาเต้นแรง
“นี่ต่างหากละครับ
จูบแสดงความรักแบบผู้ใหญ่ ไว้น้องยอนโตขึ้นค่อยมาหัดกับอายอลเนอะ”
ขาข้างที่สองของเขาก้าวเข้าไปในคุกด้วยความเต็มใจแล้วครับ...
เชื่อเขาเถอะว่าเจ้าตัวเล็กน่ะ
โตมาคงไปยั่วคนอื่นไม่รู้ตัวแบบนี้บ่อยแน่ๆ
อันตรายๆ เขาต้องดูแลสั่งสอนอย่างใกล้ชิดซะแล้วล่ะ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น